„Solidarność“ i sprowokowane przez nią wydarzenia stają się coraz bardziej zamierzchłą historią. Prezydencja Polski w Unii Europejskiej to znakomita okazja, żeby przyjrzeć się, czym jest dzisiaj idea Solidarności w Europie: jak hasło i idący za nim ruch odmieniły europejską wrażliwość, na ile przetrwały tamte wartości, a na ile uległy przemiałowi konsumpcji, mechanizmów gospodarki wolnorynkowej, narastającej materializacji życia, chciwości czy utożsamiania izolacji z bezpieczeństwem.
Projekt daje szansę na krytyczne zastanowienie się nad przyszłością solidarności i tym, jakie nowe znaczenia i zjawiska mogą się z nią wiązać. Czy uda się odmłodzić tę ideę, czy stanie się ona nieuchronnie emblematem starzejącej się Europy, w której solidarność będzie polegała jedynie na obronie kosztownych przywilejów ludzi starych? Czy Europę stać na solidarność z nielegalnymi emigrantami, czy pozostaje jej tylko coraz mocniejsza obrona granic przed ich przenikaniem? Czy solidarność w ogóle jest żywą ideą europejskiej konstytucji cywilizacyjnej, czy tylko emblematem, za którym łatwo ukryć cyniczne interesy?